Η εκτροφή προβάτων ήταν πάντα μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα στην Ευρώπη. Επιπλέον, η στενή επαφή με τη φύση και η απομόνωση της ποιμαντικής δραστηριότητας έχουν οδηγήσει σε μια μοναδική πολιτιστική παράδοση που συνδέεται με την κτηνοτροφία και την ποιμενική ζωή. Η συνεχής μετακίνηση των βοσκών και των κοπαδιών από τα υψίπεδα στα πεδινά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του χειμώνα, αντίστοιχα, εμπλούτισε τον πολιτισμό των κοινοτήτων που συμμετείχαν και δημιούργησαν μοναδικές μαρτυρίες κατά μήκος των διαδρομών που ακολούθησαν.

Τα χαρακτηριστικά της ποιμενικής ζωής, εμφανή ακόμη και σήμερα, οδήγησαν σε πολλά κοινά πολιτιστικά στοιχεία στις Ευρωπαϊκές χώρες. Ο ημι-νομαδικός τρόπος ζωής των βοσκών και η σχέση τους με τη φύση, αντανακλάται στη μουσική, τα έθιμα, τις ενδυμασίες, τη διαχείριση του ζωικού κεφαλαίου, την αρχιτεκτονική, τη διατροφή κ.ά. Οι διαδρομές διαχείμασης εξελίχθησαν σε διαδρόμους οικονομικής ανάπτυξης, προάγοντας εμπορικές δραστηριότητες, δημιουργώντας, τελικά, οικισμούς κατά μήκος τους.

Ωστόσο, το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον άλλαξε και στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα επήλθε μια υποβάθμιση της κοινωνικής εικόνας του βοσκού. Οι νέοι δεν επέλεγαν την κτηνοτροφία ως επάγγελμα λόγω των συνθηκών απομόνωσης για μεγάλο μέρος του έτους και τις επιπτώσεις του κοινωνικού αποκλεισμού, εντείνοντας έτσι τον κίνδυνο να υποτιμηθεί και τελικά να χαθεί μια πλούσια και σημαντική πολιτιστική κληρονομιά.

Επιπροσθέτως, η εκτροφή αιγοπροβάτων παίζει σημαντικό ρόλο στην προστασία του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης των λιγότερο εύφορων περιοχών, τη βιοποικιλότητα, τη διατήρηση των οικοσυστημάτων και της ποιότητας των υδάτων, τη πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους και τους κινδύνους από τις πλημμύρες, τις χιονοστιβάδες και τις πυρκαγιές. Η αναπαραγωγή αιγοπροβάτων σε περιοχές με κακή ποιότητα του εδάφους είναι απαραίτητη για την ευρωπαϊκή αγροτική οικονομία.