Pasterstwo od wiekow stanowilo istotny element gospodarki europejskiej. Bliski kontakt z natura, jak rowniez izolacja pasterzy podczas wypasu sprawily, ze wytworzyla sie wyjatkowa tradycja kulturowa utozsamiana z zyciem pasterskim.

Ciagla wedrowka pasterzy ze stadami na wiosne z nizin w gory i z powrotem jesienia w dol, ku nizinom, stalymi trasami, mialy wplyw na kulture spolecznosci zamieszkalych wzdluz tras przemarszu.

Elementy zycia pasterskiego, obecne nawet dzis, mialy wplyw na wiele dziedzin kultury, ktore widoczne sa rowniez wspolczesnie w wielu krajach europejskich. Niemal koczowniczy styl zycia pasterzy i ich zwiazek z natura mial swoje odzwierciedlenie w zarzadzaniu stadem, zwyczajach, muzyce, ubiorze, architekturze, kuchni itd. Szlaki okresowych wedrowek stopniowo ewaluowaly stajac sie ekonomicznie rozwinietymi korytarzami, ktore sprzyjaly rozwojowi gospodarczemu a w ostatecznosci stawaly sie miejscem dogodnym do osiedlania.

Duze zmiany spoleczne i gospodarcze dokonane ciagu ostatnich 50 lat w Europie, mialy takze wplyw na pasterzy i ich kulture. Spoleczny status pasterza, czy osoby zajmujacej sie hodowla owiec, ulegl pogorszeniu. Pasterstwo nie jest juz tak atrakcyjne dla mlodych ludzi ze wzgledu na izolacje przez wieksza czesc roku i wynikajace z tego spoleczne wykluczenie.

Czynniki te mialy wplyw na pogorszenie statusu spolecznego pasterza, co spowodowalo zanik bogatego i waznego dziedzictwa kulturowego.Nalezy nadmienic, ze hodowla owiec i koz odgrywala i odgrywa wazna role w zakresie ochrony srodowiska poprzez m.in. zagospodarowanie mniej zyznych regionow, roznorodnosc biologiczna, ochrone ekosystemow i jakosci wody, zapobieganie erozji gleby, zapobieganie powodziom, lawinom i pozarom. Hodowla owiec i koz na terenach mniej zyznych jest niezbedna dla gospodarki wiejskiej UE.